اگر بخواهیم جایگاه مطبوعات در ایران را بررسی کنیم باید به ماهیت وریشه مطبوعات بپردازیم .

 منظور از ماهیت و ریشه همان سیر تاریخی است که مطبوعات با توجه به تحولات سیاسی و اجتماعی جوامعشان طی کرده اند. از انجایی که مطبوعات در کشور ما تقلیدی است ،از این رو لازم است به ماهیت مطبوعات در کشور های توسعه یافته اشاره کرد.روند شکل گیری مطبوعات در کشور های توسعه یافته را می توان به چهار دوره تقسیم بندی کردکه عبارتنداز:1-استبدادی 2-عقیدتی- مسلکی3-خبری 4-تبلیغی-تفریحی.

 تئوری های مختلف در کشور های توسعه یافته بیانگر این دوران است (تئوری استبدادی،تئوری مسئولیت

 اجتماعی،تئوری ازادی گرا و...).

به همین منظور جایگاه مطبوعات در کشورهای توسعه یافته را تا حدودی میتوان بهتر ازجایگاه مطبوعات درکشور های در حال توسعه از جمله ایران توصیف کرد.

 روند شکل گیری مطبوات ایران از زمان "کاغذ اخبار"میرزا صالح شیرازی تا کنون تقلیدی بوده و این تقلیدی بودن باعث شد که روزنامه های ایرانی، یکباره وارد مرحله تبلیغی و تفریحی شوند.

 پس از انقلاب کبیر فرانسه و شکل گیری نظام سرمایه داری "تولید و مصرف انبوه"تبلیغات بازرگانی را وارد رسانه ها می کند.

 تقلیدی بودن و شکل گیری غیر طبیعی مطبوعات در کشورهای در حال توسعه زمینه ای را برای دولتی بودن رسانه ها فراهم می کند که این خود باعث می شود که رسانه ها به ابزاری تبدیل شونددر جهت سیاست دولتها که قدرت را در خود مستتر دارند .شاید این عوامل گویای این باشند که چرا مطبوعات در کشورهای در حال توسعه از جایگاه چندانی برخوردار نیستند.